Oι «μπλε ζώνες» είναι περιοχές του κόσμου στις οποίες πιστεύεται ότι το προσδόκιμο ζωής είναι πολύ μεγαλύτερο από τον μέσο όρο. Ως τέτοιες αναγνωρίζονται, επί του παρόντος, μόλις πέντε: η Οκινάουα στην Ιαπωνία, η Σαρδηνία στην Ιταλία, η Λόμα Λίντα στην Καλιφόρνια, η Χερσόνησος Νικόγια στην Κόστα Ρίκα και, βέβαια, η δική μας Ικαρία, η οποία είναι παγκοσμίως γνωστή ως ο τόπος της μακροζωίας.
Κοινό παρονομαστή των περιοχών αυτών αποτελούν η υγιεινή διατροφή, ο ενεργός και συνειδητός τρόπος ζωής και η συμμετοχή στην κοινότητα, η αίσθηση του ανήκειν.
Η πρώτη εκ των μπλε ζωνών, το νησί Οκινάουα (Okinawa) της Ιαπωνίας, βρίσκεται στο επίκεντρο του βιβλίου “Ikigai: The Japanese Secret to a Long and Happy Life”, των συγγραφέων Hector Garcia και Fransesc Miralles. Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τον δεύτερο στο πλαίσιο ενός διαδραστικού workshop με θέμα τη σύνδεση της προσωπικής ευημερίας με την επαγγελματική ζωή.
Ο Miralles μίλησε για την έννοια του “Ikigai”, την οποία συνδέει με αυτό που κάποιος Γάλλος φιλόσοφος θα όριζε ως raison d’être (λόγο ύπαρξης) και την οποία ο ίδιος μεταφράζει ελεύθερα ως την ευτυχία του να είσαι πάντα απασχολημένος.
Σύμφωνα δε με τους κατοίκους της Οκινάουα, το ikigai είναι ο λόγος για τον οποίο ξυπνάμε το πρωί.
Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το ikigai είναι η χρυσή τομή ανάμεσα σε τέσσερις παράγοντες:
Πάθος – Κλίση – Αποστολή – Επάγγελμα.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για τη σύνδεση ανάμεσα σε αυτό που αγαπάμε, αυτό στο οποίο είμαστε καλοί, αυτό που ο κόσμος χρειάζεται και αυτό που μπορεί να μας ανταμείψει επαγγελματικά.
Σκέφτομαι τη δικηγορία. Ο κλάδος μας είναι γεμάτος προκλήσεις, απαιτητικές προθεσμίες και συχνά εξαντλητικά ωράρια εργασίας. Μαραθώνιες συναντήσεις και μια συνεχής προσπάθεια εξισορρόπησης του νομικού ρίσκου με τα επιχειρηματικά συμφέροντα του εκάστοτε πελάτη.
Μέσα στην πιεστική αυτή καθημερινότητα, θυμόμαστε άραγε την πρώτη φορά που υλοποιήσαμε μια στρατηγική συμφωνία για έναν πελάτη μας, μια επιτυχημένη διαπραγμάτευση, τα έργα-ορόσημα της μέχρι τώρα πορείας μας, ή ακόμη και τον κοινωνικό αντίκτυπο της δουλειάς μας; Είναι εύκολο να χαθεί κανείς στις απαιτήσεις της καθημερινότητας και να ξεχάσει γιατί ξεκίνησε αυτό το ταξίδι.
Ακόμα και αν δεν πιστεύουμε στις μπλε ζώνες και στα μυστικά της μακροζωίας, ακόμα και αν η έννοια του ikigai μας φαίνεται μια ακόμα «τραβηγμένη» τάση της εποχής, η εύρεση νοήματος στη δουλειά μας δεν είναι πολυτέλεια, αλλά αναγκαιότητα. Είναι αυτό που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε, να εξελιχθούμε και, τελικά, να βρούμε προσωπική ισορροπία.
Ο λόγος ύπαρξής μας.
