Μια μικρή και άγνωστη εταιρεία από τη Γερμανία εμπλέκεται σε δικαστική διαμάχη με τη Google για παραβίαση δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας για ένα από τα γνωστότερα προϊόντα της και το Netflix αποτυπώνει στην οθόνη άλλη μία κλασική υπόθεση Δαυίδ εναντίον Γολιάθ της τεχνολογίας, σε μια σειρά που εκτός από πολύ ευχάριστη πλοκή έχει και νομικό ενδιαφέρον.
Πριν λίγο καιρό, έκανε την εμφάνισή της στο Netflix μία γερμανική σειρά με τον τίτλο “Ο Κώδικας των Δισεκατομμυρίων Δολαρίων”, η οποία σε μόλις τέσσερα επεισόδια καταφέρνει να σκιαγραφήσει τα βασικότερα ζητήματα που ανέκυψαν τα προηγούμενα χρόνια (και συνεχίζουν να ανακύπτουν) στον χώρο της διανοητικής ιδιοκτησίας και της κατοχύρωσης των τεχνολογικών επιτευγμάτων σε έναν τομέα ρευστό και συνεχώς εξελισσόμενο.
Η Art+Com σε μια πολύχρονη δικαστική διαμάχη αιτούνταν αποζημίωση 100 εκατομμυρίων δολαρίων από τη Google για παραβίαση της πατέντας της με το Google Earth
Η σειρά αποτυπώνει τη δικαστική διαμάχη ανάμεσα στη γερμανική εταιρεία Art+Com και τη Google σχετικά με το ζήτημα αν το προϊόν οπτικοποίησης γεωγραφικών πληροφοριών με το όνομα Terravision αποτέλεσε την ευρεσιτεχνία, πάνω στην οποία βασίστηκε το γνωστό Google Earth. Μάλιστα, η εν λόγω εταιρεία αιτούνταν αποζημίωση 100 εκατομμυρίων δολαρίων από τη Google για παραβίαση της πατέντας της.
Η ιστορία της ευρεσιτεχνίας
Η Art+Com, μια εταιρεία με έδρα το Βερολίνο, απέκτησε στις ΗΠΑ το 2013, με αιτούμενη ωστόσο έναρξη της διαδικασίας και επομένως αναδρομική ισχύ από τον Δεκέμβριο του 1995, την ευρεσιτεχνία υπ’ αριθ. RE44550 με τον τίτλο “Method and Device for Pictorial Representation of Space-Related Data”, η οποίααποτελούσε και τη βάση του προϊόντος της Terravision. Επρόκειτο για μέθοδο εικονογραφικής αναπαράστασης δεδομένων του χώρου ανάλογα με μια συγκεκριμένη τοποθεσία που επέλεγε ο παρατηρητής.
Με λίγα λόγια, ήταν η γνωστή σε όλους εφαρμογή, κατά την οποία ο χρήστης πληκτρολογεί μια τοποθεσία και την προσεγγίζει μέσω μιας οθόνης, η οποία την αναπαριστά αρχικά από μακριά (όπως φαίνεται η γη από το διάστημα) μέχρι τελικά, μέσω εφέ πτήσης, να καταλήξει στη δορυφορική της εικόνα σε συγκεκριμένη απόσταση από τα κτίρια και τον περιβάλλοντα χώρο.
Αρχικά, το Terravision χρησιμοποίησε τον υπερ-υπολογιστή Onyx της Silicon Graphics, καθώς στα πρώτα στάδια του σχεδιασμού του στις αρχές της δεκαετίας του ’90 κανένας άλλος υπολογιστής δεν διέθετε την απαιτούμενη ισχύ για ένα τέτοιο πρόγραμμα.
Κατά την υλοποίηση του Terravision η Art+Com συνεργάστηκε με τη Silicon Graphics, στην οποία εργάζονταν δύο άτομα που αργότερα απέκτησαν σημαντικές θέσεις στη Google: ο Michael Jones που εργάστηκε ως CTO του Google Earth από το 2008 έως το 2015 και ο BrianMcClendon που κατείχε τη θέση του αναπληρωτή προέδρου μηχανικής στη Google από το 2004 έως το 2015.
Όταν το 2001 έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του το Google Earth, η Art+Com ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για συνεργασία με τη Google, η οποία το 2006 με γραπτό email της ανέφερε στην εταιρεία ότι ενδιαφερόταν για την αγορά της πατέντας του Terravision. Κάτι το οποίο, ωστόσο, δεν έγινε ποτέ, με αποτέλεσμα το 2014, όταν η Google λάνσαρε το Google Maps, το οποίο βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στη λογική του Google Earth, η Art+Com να ισχυριστεί την σκόπιμη παραβίαση της ευρεσιτεχνίας του αλγόριθμου, με δεδομένο ότι η Google γνώριζε τις αξιώσεις της γερμανικής εταιρείας.
Η δικαστική διαμάχη
Το βασικό επιχείρημα της Art+Com στην εν λόγω ένδικη διαφορά ήταν ότι το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας δεν αφορούσε μόνο ένα χαρακτηριστικό που ανευρίσκεται και στο Google Earth, αλλά κάλυπτε τη βασική τεχνολογία που επιτρέπει στους χρήστες να πετούν εικονικά πάνω από τη γη προς έναν συγκεκριμένο προορισμό και στη συνέχεια να τον βλέπουν σε ολοένα και μεγαλύτερη λεπτομέρεια.
Η υπόθεση εισήχθη αρχικά στο Περιφερειακό Δικαστήριο του Delaware, το οποίο το Μάιο του 2016 έκρινε όχι μόνο ότι η Art+Com δεν απέδειξε την παραβίαση του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, αλλά και ότι η ευρεσιτεχνία δεν μπορούσε να προστατευθεί, καθώς ήταν δημοσίως διαθέσιμη ήδη πριν από τον Δεκέμβριο του 1995.
Η δημόσια χρήση του Terravision βασίστηκε στα πρακτικά ενός συνεδρίου το 1994, όπου παρουσιαζόταν η λειτουργία ενός συστήματος γεωγραφικής οπτικοποίησης με το όνομα SRI Terravision. Μάλιστα, από την πλευρά της Google κατέθεσε παραγματογνώμονας, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η εν λόγω παρουσίαση αποκάλυπτε όλα τα βασικά στοιχεία της ευρεσιτεχνίας, τα οποία έτσι στερούνταν οποιασδήποτε εμπιστευτικότητας.
Το Ομοσπονδιακό Εφετείο επιβεβαίωσε, στην έφεση που επακολούθησε, την ετυμηγορία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. Συγκεκριμένα, απέρριψε τους ισχυρισμούς της Art+Com ότι η αξιοπιστία της μαρτυρίας του Stephen Lau, ο οποίος ανέλυσε τα βασικά σημεία της παρουσίασης του SRI Terravision στο συνέδριο το 1994, ήταν μειωμένη λόγω αμοιβής που έλαβε από τη Google για τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης.
Επιπλέον, η ενάγουσα εταιρεία ισχυρίστηκε ότι πριν την κατοχύρωση της ευρεσιτεχνίας δεν είχαν αποκαλυφθεί τα κυριότερα στοιχεία που συνιστούν τον αλγόριθμο του συστήματος και προστατεύονται από το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, καθώς ακόμα υπήρχαν πολλά σημεία που έχρηζαν περαιτέρω έρευνας για την ανάπτυξη του λογισμικού και συνεπώς αυτό δεν ήταν έτοιμο ακόμα προς κατοχύρωση.
Κανένας από τους παραπάνω ισχυρισμούς δεν έγινε δεκτός στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο. Και μπορεί να πρόκειται για μια ιστορία, στην οποία ο Δαυίδ τελικά δε νικάει τον Γολιάθ, όμως είναι τελικά και μια ιστορία προβληματισμού για τα όρια του δικαίου της διανοητικής ιδιοκτησίας, για τη δυσδιάκριτη συχνά στιγμή, όπου μια ιδέα μετατρέπεται σε εφεύρεση και μπορεί να κατοχυρωθεί, αλλά και για την προστασία νέων επιτευγμάτων που δημιουργούνται σε μια ρευστή εποχή, όταν ένας κόσμος φτιάχνεται από το μηδέν και τίποτα δεν έχει βρει μια ξεκάθαρη θέση ακόμα.
